Dół masowych mordów

Ten dół o średnicy 26 m wyróżnia się dobrze zachowaną strukturą wałów, chociaż zachodnia część wałów została częściowo zniszczona podczas budowy kolei w latach 60. XX w. W prawej części dołu, przy fundamencie, widoczna jest zachowana część kamiennej ściany, jakie były wykonane na krawędziach dołu w 1941 r. przez sowietów w ramach budowy zbiorników paliwowych. Cechą charakterystyczną tego obiektu jest platforma wykonana w południowym stoku dołu, przeznaczona do ustawienia małych grup ofiar. Takie platformy znaleziono tylko w dwóch dołach – na tym obiekcie i w dole obok.

Dolna platforma-rampa (spadzista płaszczyzna) jest przeznaczona do ustawienia ofiar, unosi się w kierunku zachodnim, prawie od samego wejścia do dołu. Na końcu platformy znajduje się okop, którego przeznaczeniem, jak się przypuszcza, jest uniemożliwienie więźniom wchodzenia wyżej. Następnie platforma serpentyną skręca w przeciwnym kierunku. Ta część znajduje się nieco wyżej, jest ona przeznaczona dla strzelających członków Wileńskiego Oddziału Specjalnego SD. W północnej części dołu jest wykonana kolejna podobna platforma-rampa, otaczająca łukiem dół. Na północny-wschód od dołu, po zewnętrznej stronie wałów, rozciągają się jeszcze kilkupoziomowe platformy, przeznaczone do ustawienia się oprawców.

W dole masowych egzekucji znajduje się zbudowany w 1985 r. kamienny symbol z napisem w językach litewskim i rosyjskim: „Tu palono ciała wykopane z miejsc egzekucji”. Wpis nie jest dokładny, ponieważ ekshumowane zwłoki wyjmowano z dołów i spalano na wykonanych obok nich placach ułożone w 4-5-metrowe stosy. Wykonane ostatnio nieinwazyjne badania geofizyczne wykazały, że przy tym dole nie palono stosów.