Dół masowych mordów
W tym dole o średnicy 34 m, w sierpniu 1944 r. według danych badającej miejsce masowych egzekucji Sowieckiej Komisji Nadzwyczajnej, rozstrzelano do 12 000 osób. Obok dołu wykonane były dwa place spalania zwłok z trzema stosami. Od końca 1943 r. członkowie utworzonej przez nazistów prowadzącej prace ekshumacyjne grupy spalaczy szczątków (Sonderkommando 1005B), składali zeznania przed Komisją, że piasek wykopany z tego dołu był zmieszany z popiołem spalonych ciał, w którym rozpoznać można było pozostałości kości. Obok dołu Komisja znalazła 27 niespalonych ciał ofiar.
W ramach realizacji projektu uporządkowania pod względem architektonicznym terytorium miejsca pamięci w Ponarach, w 1985 r. postawiono tu kamienny znak z napisem w językach litewskim i rosyjskim: „Tu palono ciała wykopane z miejsc egzekucji”. Napis nie jest dokładny, gdyż ekshumowane ciała ofiar nie były spalane w dołach, tylko wyjmowane i układane w 4-5-metrowe stosy do spalenia obok dołów. Popiół z ciał spalonych ofiar zsypywano potem z powrotem do dołu albo mieszano z piaskiem obok dołów.
Przeważająca część ukształtowania terenu dokoła tego dołu została zniszczona w latach 1943–1944 podczas zacierania przez nazistów śladów po egzekucjach.