Pomnik lekarza Hilarisa Feigusa

Pomnik lekarza Hilarisa Feigusa został postawiony w 2000 r. z inicjatywy i środków Racheli Margolis (1921–2015), byłej więźniarki wileńskiego getta oraz członkini organizacji podziemnej w getcie, wieloletniej pracowniczki Wileńskiego Państwowego Muzeum Żydowskiego im. Gaona. Na pomniku znajduje się tablica z napisem: „TU SPOCZYWA DR / HILARIS FEIGUS / (1988–1944) JAKO JEDYNY / ZE 100 000 OFIAR / PONARSKICH MAJĄCY WŁASNY GRÓB”.

A. Suckewer w swoich wspomnieniach pisze, że H. Feigusa w jednym z dołów z rozstrzelanymi zidentyfikował Salomon Golas, członek grupy spalaczy, któremu udało się uciec z Ponar.

Golas wskakuje do dołu, ogląda ciała, próbuje odgadnąć kim są i skąd. Wyjaśnia mi, że rozpoznał ludzi z obozów pracy „Kailis”, HKP <…>. Nagle krzyczy, że znalazł ciało doktora Feigusa. I rzeczywiście – rozpoznaliśmy znanego wileńskiego lekarza, którego rozstrzelano na kilka tygodni przed wkroczeniem do miasta Armii Czerwonej. (A. Suckewer, Z wileńskiego getta)

O życiu H. Feigusa jest niewiele informacji. Wiadomo, że ożenił się z nauczycielką muzyki Anną Feigus, u której w latach czterdziestych XX w. uczyła się sama R. Margolis.

Wiadomo, że H. Feigus był lekarzem w obozie pracy „Kailis”, został rozstrzelany w pierwszych dniach lipca 1944 r. podczas likwidacji więźniów obozów pracy przymusowej „Kailis” i HKP. Wraz z Anną i Hilarisem Feigusami zostali zamordowani rodzice i brat R. Margolis.